เรื่องราวเหตุการณ์ หอบ ฝัน มา หลัง ฮ้า น ที่ก่อให้เกิดความกลัว
เมื่อเช้าวันหนึ่ง หมู่บ้านสุรินทร์ธานี ชาวบ้านบางคนกล่าวกันว่ามีเหตุการณ์ผิดปกติเกิดขึ้นตอนกลางคืนที่ผ่านมา นั่นคือเหตุการณ์ที่คนในหมู่บ้านเห็นฝันกลับฟื้นจนหลังจากนั้นก็เริ่มรู้สึกกลัว โดยมีหลายคนบอกว่าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นหลังจากที่ฮ้านเย็นเข้ามาถึงหมู่บ้าน
คนในหมู่บ้านเริ่มตระหนักถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ และเริ่มสงสัยว่าฮ้านนั้นมีปัญหาอะไรหรือไม่ ซึ่งต่อมาก็มีเสียงของผู้ถือบ้านแห่งหนึ่งก็กล่าวว่ามีข่าวลือบอกว่าฮ้านมีภาวะเฉื่อยชาในปัจจุบัน อาการของฮ้านในช่วงนี้ก็ได้รับการผ่าตัดพยาบาลไปแล้ว แต่เมื่อวันที่ผ่านมา เหตุการณ์นี้ก็ปลุกความคิดในบ้านทั้งหมด
คนในหมู่บ้านก็เริ่มกลับไปดูตัวเองว่ามีภาวะเฉื่อยชาหรือไม่ แต่ตามประสบการณ์ระยะสั้น จะเห็นว่าตัวเกิดอะไรผิดปกติจริงๆก็ไม่ค่อยมี แต่ความกลัวเฉพาะเหตุการณ์นั้นก็ทำให้คนในหมู่บ้านรู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ นอกจากนี้ ก็มีเสียงร้องยืนของเด็กเล็กๆ ที่พูดว่าเห็นคนไข้ เด็กคนนี้ก็ไม่รู้เรื่องเหตุการณ์นี้อย่างแน่ชัด แต่เสียงร้องยืนจนทำให้คนในหมู่บ้านวิตกว่าเด็กเดื้อนั้นอาจเห็นตัวฮ้านนั้นได้
คนในหมู่บ้านก็เห็นว่ามีอะไรผิดปกติ เด็กคนนั้นก็ไม่อยู่ห่างจากเหตุการณ์นี้ โดยมีเสียงแหล่งที่บอกว่าเด็กได้เห็นฮ้านที่ผ่านไป ทั้งนี้เนื่องจากฮ้านนั้นก็พอใกล้เคียงกับบ้านเด็กๆ ด้วย
เสียงในหมู่บ้านไม่ทำให้เด็กเหล่านั้นมองว่ามีอะไรผิดปกติ แต่ระวังภายในบ้านพบว่าเด็กๆทั้งสองเด็กก็พบว่าหลังจากนั้นเห็นเหตุการณ์ที่หน้าต่างที่ห้องนอนอยู่กับหมอนหรือโรงเตียง ซึ่งเป็นสิ่งที่แปลกๆมากๆ แน่นอนว่าภาวะเฉื่อยชามากขึ้นในปัจจุบัน แต่คนในหมู่บ้านเริ่มมองเห็นภาวะที่ผิดปกตินั้นอย่างชัดเจนขึ้น โดยเฉพาะเวลากลางคืนเป็นพิเศษ
ตอนมาใกล้กับวันหลังฮ้านนั้นสามารถเข้าค้นหาเบิกความพอใจกับชีวิตหลังผ่านมาได้ ในการหารือกับทางหมู่บ้านพบว่ามีเหตุการณ์ภายในบ้านที่ไม่อธิบายได้ ซึ่งก็คือเหตุการณ์ที่ผู้ใหญ่ในบ้านนั้นเคยเห็นเหตุการณ์ใดๆ ที่มีความผิดปกติสูงกว่านี้ ไม่ว่าก็แต่ความกลัวในเหตุการณ์นั้นนั้นก็ยังคงอยู่ในอารมณ์ต่อไปอย่างมาก จนกระทั่งแม้ตลอดช่วงเวลาใกล้เคียงกับช่วงการข้ามปีใหม่โดยงดงามด้วย แต่คัมภีร์นั้นก็ยังคงอยู่ในใจเหมือนเดิมๆ โดยมีชื่อว่า “เหตุการณ์หอบ”
สัปดาห์หลังจากนั้นคนในหมู่บ้านเริ่มต้องลืมเหตุการณ์ซึ่งเป็นภาวะโดยไม่ทราบว่าจะทำอย่างไรให้ลืมได้เต็มที่ และในบางวันก็กลับมาคิดว่าอดทนต่อภาวะนี้ได้ไม่นานอีกแล้ว เพราะผู้ใหญ่เริ่มเห็นความผิดปกติของฮ้านนั้นสูงขึ้น แต่ความกลัวก็อยู่ได้ในหัวใจของผู้ใหญ่มากจนกระทั่งการข้ามปีใหม่ก็ยังทำให้คนในหมู่บ้านกลัวอะไรเกิดขึ้นมั้ย
การแก้ปัญหาของภาวะเฉื่อยชานั้นก็ต้องใช้เวลาบ้าง เพราะเป็นเรื่องที่สำคัญและจำเป็นต่อผู้ใหญ่แต่ผู้ใหญ่ก็กล้าแจ้งความอารมณ์ของตัวเองกับผู้ใหญ่อีกคน หรือก่อนเหตุการณ์ภาวะเฉื่อยชารุ่งเรืองขึ้นในปัจจุบันก็พบว่าผู้ใหญ่กันมีเหตุการณ์เดียวกันเหมือนกัน
คุณแม่บอกความคิดของผู้ใหญ่ในบ้านว่ามันดูเหมือนว่าเหตุการณ์ที่เกิดจะติดไปกับภาวะต่างๆของตัวเองมากขึ้น แต่ว่าต้องรอให้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไปแล้วนั้นขยายมากขึ้น อย่างไรก็ตาม หมู่บ้านนั้นก็ยังคงมีคนที่ยังไม่มีปัญหาเกี่ยวกับการนอนหลับลืมตอนเริ่มต้นของเหตุการณ์นี้
เหตุการณ์ “หอบ” ที่เกิดขึ้นนั้นมีความสูงมากๆเมื่อเทียบกับเหตุการณ์อื่นๆที่เคยเกิดขึ้นมาแล้ว ตลอดตัวอย่างสิ่งที่น่ากลัวอย่างเหมือนเลวร้ายๆ เนื่องจากเป็นเหตุการณ์ที่ยากจะอธิบายได้และมีอิทธิพลต่อความเจ็บปวดของผู้ใหญ่ในบ้านนั้นอย่างมาก
อย่างไรก็ตาม แม้มีความกลัวที่เป็นเหตุการณ์นี้อยู่ในหลักความคิดของคนในหมู่บ้านแล้วก็ยังคงต้องแสดงออกเป็นการพยายามในการทำงานในแต่ละวัน เพื่อป้องกันตัวอย่างที่ดูแตกต่างจากปกติเกินกว่าเท้าที ในวันต่อมาผู้ใหญ่ในบ้านก็งดงามและจบพรุ่งนี้ในทางที่ดี แต่ความกลัวที่เกิดขึ้นนั้นก็ยังคงยั่งยืนในอารมณ์ของคนในหมู่บ้านอย่างยิ่ง และยังเห็นได้ว่าเหตุการณ์นี้จะคงปิดไม่ได้เร็วจนกว่าจะมีเหตุการณ์ใหม่อีกครั้งเกิดขึ้นอีกครั้ง
