“ตามหาดวงจันทร์” ตอนจบเศร้าใจที่หัวใจก็จบลง
หลายคนร้องไห้กับการจบลงของซีรีส์ “ตามหาดวงจันทร์” ที่จบลงในตอนที่ 30 ด้วยเนื้อหาที่น่าเศร้าใจและซึมเศร้า
เป็นเรื่องราวของ อรวี และ ไตรภพ ที่ตกหลุมรักกัน แต่ไม่สามารถออกมาเปิดเผยความรู้สึกของตนเองต่อกันได้ เพราะขาดความมั่นใจ และกลัวมิได้รับคำตอบที่ตั้งใจไว้ จนกระทั่งพวกเขาต้องแยกทางกันไป
แต่พอมาถึงตอนจบ ไตรภพเกือบจะหยุดหัวใจในความเศร้าโศก และการมองหาอรวีอย่างไม่รู้จบ ตามหาข้อมูล และตามหาทุกที่ที่อรวีเคยไป แต่ไม่พบเหตุผลที่ทำให้อรวีห่างไป ซึ่งทำให้ไตรภพต้องคิดว่าอรวีอาจเสียชีวิตไปแล้ว
แต่ทั้งนี้การไปตามหาข้อมูลก็ไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะโทรศัพท์ของอรวีก็ไม่ตอบ เขาจึงได้กลับไปยังค่ายหนังสือเดิมโดยไม่หยุดหามันต่อเนื่อง และพบว่าหนังสือของพนักงานหนังสือล้มละลายไปแล้ว ไตรภพรู้สึกอันตรายมากขึ้น เพราะเขาเริ่มเชื่อว่าอรวีอาจได้ประสบอุบัติเหตุหรือถูกฆ่าอย่างไรก็ตาม
จนกระทั่งไตรภพได้สึกอึดอัดในหัวใจของเขา และอย่างที่เขาไม่เคยได้กล่าวให้ใครฟังเลย คือว่าเขารักอรวีจนไม่สามารถมองหาคนอื่นแทนได้ เขาเชื่อว่าทุกสิ่งที่เขาผ่านมาในชีวิตนี้ ก็ได้สิ่งสำคัญสำหรับการเข้าใจความรักและแต่งงานในอนาคตของตน
แต่ความรักของไตรภพไม่มีโอกาสที่จะจับต้องได้ เพราะทั้งนี้เป็นเพียงความฝันของเขาเท่านั้น เรื่องราวจบลงด้วยการแสดงผลที่น่าเศร้า และซึมเศร้า ทำให้ผู้ชมร้องไห้ขึ้นมา จนกระทั่งย้อนไปดูซ้ำอีกครั้งเสียด้วยความเศร้าใจ
“ตามหาดวงจันทร์” ตอนจบเป็นเรื่องราวที่ทำให้เรารู้สึกถึงความเชื่อ ความหวัง และความรักที่ไม่สามารถแยกจากกันได้ ไตรภพทำให้เรารู้สึกถึงความหลงใหลและความอึดอัดเพียงมีสักครั้งเดียว แต่เราก็รู้สึกว่าความหวังและความรักนั้นจะยังคงเป็นอยู่เสมอ ถึงแม้ว่าจะไม่สามารถเข้าถึงตนเองได้
การจบลงของซีรีส์ “ตามหาดวงจันทร์” ตอนที่ 30 จึงเป็นตัวอย่างสำคัญที่เตือนให้พวกเราต้องรักและดูแลคนที่เรารัก ทุกคนต้องรับมือกับความเศร้าใจและผ่านด้วยความมั่นใจ เพราะมันก็จะอยู่เสมออยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นความเชื่อ ความหวัง หรือความรักที่หลงใหลในหัวใจของเรา
สำหรับผู้ที่มองหาตอนจบที่มีความสุข และสิ่งที่พวกเขาตั้งใจไว้ อาจไม่ได้ได้มาในซีรีย์ “ตามหาดวงจันทร์” แต่อย่างไรก็ตาม เราต้องรักและดูแลคนที่เรารักด้วยใจเต็มที่ และไปต่อไปในชีวิตนี้ด้วยความมุ่งมั่นกับสิ่งที่เราต้องการมากที่สุด
ความเศร้าใจที่เกิดขึ้นใน “ตามหาดวงจันทร์” ไม่ใช่สิ่งที่ควรจะกลัว แต่เป็นสิ่งที่เราต้องรับมือตลอดเวลา เพราะมันเป็นกระบวนทัศน์ธรรมชาติของชีวิตและความรักที่เป็นสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตของเรา
